Ik-bewustzijn en problemen hebben

Hogere entiteiten zeggen bijvoorbeeld dat angst niet bestaat, ze zeggen zelfs dat wij mensen niet bestaan, alleen maar denken te bestaan, maar vervolgens gaan ze me echt wel met al mijn probleempjes helpen en vertellen ze me dat ik wel 1000 keer met hetzelfde probleem bij ze mag komen. Dus ze zetten even wat deurtjes open, kijken of er van daaruit een fris windje waait in het huis van mijn bewustzijn, en accepteren vervolgens gewoon dat dat huis is wat het is.

 

Waarom dit zo belangrijk is, is niet omdat mensen met een verhoogd bewustzijn niet inderdaad anders omgaan met zulke zaken waarover iedereen zich zorgen zou maken. Maar jij kunt niet goed groeien als je je huidige ik niet helemaal meeneemt. Dus het klopt dat je zult lezen: “maak je niet zulke zorgen om Aardse en wereldse zaken want ze zijn het niet waard”. Dat is helemaal waar. Het is ook helemaal waar dat als je jezelf in jouw hogere bewustzijnsstaat bevindt, je zulke zorgen ook inderdaad veel minder tot niet meer hebt.

 

Maar dat jouw ‘ik’ eigenlijk te groot en te mooi is om zich hier en nu met zulke zaken in beslag te laten nemen, wees daarmee voorzichtig. Je bent hier op Aarde en je hebt deze omstandigheden gekozen. Ze vormen jouw les, jouw leermateriaal. Ga niet doen alsof het niet zo belangrijk is, of ze niet zo reëel zijn, of het leven eigenlijk een toneelstukje is. Jouw gevoelens zijn echt, jouw gedachten zijn echt, jouw emoties zijn echt. Je kunt ze niet wegdenken. Want als je dat gaat doen, gaat je dat uiteindelijk levensvreugde en levensgenot kosten. Dan sta je namelijk niet meer goed in de realiteit, in de Aarde. Dan raak je langzaam minder geaard. Dat maakt het leven uiteindelijk moeilijker, niet makkelijker.

 

Ik ben niet aan het beweren dat je je altijd zulke zorgen moet blijven maken, maar dat je, zolang je ze hebt, je ze niet wat minder reëel moet gaan ’denken’ omdat je daarmee geen bewustzijnsverhoging bewerkt.

 

Je gaat er doorheen. Je stapt er niet over heen. Je legt het niet aan de zijkant. Maar er doorheen. Ieder celletje neem je serieus, ieder angstje, ieder gedachtetje. Die ga je rustig laten zijn, geef je een plekje, je bekommert je erom. Je geeft het liefde en aandacht.

 

Als je dan een keer hoort of weer in je opkomt: “je hoeft je er niet zo mee te identificeren”, heb je kans dat je voelt wat ermee bedoeld wordt en denk je misschien: “oh ja, dat is een goeie”. Maar dat komt dan van binnenuit, vanuit jouw eigen gevoel. Niet vanuit het denken erover. En dan is het goed en past het bij dat moment. Op een ander moment kan het weer anders zijn.

 

Blijf goed bij jouw eigen gevoel. Maak je je zorgen? Ben je verdrietig. Ja is ja. Kijk wat je nodig hebt. Wat zou jou kunnen troosten? Hoe kun je tot enig vertrouwen komen? De realiteit onder ogen zien is daarbij een belangrijk instrument, niet denken dat het wel meevalt of ‘het is een gedachte’, of ‘het is een beeld’ als het een reële ervaring is of was.

Mens-zijn is een zeer kwetsbare aangelegenheid, nog steeds. Dat zal een keer anders worden maar dat is nu nog de situatie en dat roept angst op bij veel mensen.

 

Als je in jouw situatie de behoefte voelt om te gaan mediteren is dat erg mooi, dan klopt jouw innerlijk bij je aan de deur en vraagt om binnen te mogen komen. Je hebt niet altijd tijd en ruimte ervoor, maar wat fijn dat je een gast erbij hebt die jou komt helpen. Want zo kun je het zien.